27.10.2021
Informacje o ryzykach krajów i analizy ekonomiczne

Barometr Coface po III kwartale 2021 r.

Barometr Coface po III kwartale 2021 r.

Po upływie ponad 18 miesięcy od rozpoczęcia światowej recesji wywołanej pandemią COVID-19 nadal trwa odbudowa sytuacji gospodarczej. Ten trend zawdzięczamy w dużej mierze postępowi we wprowadzaniu szczepionek w okresie letnim, szczególnie w gospodarkach rozwiniętych. To z kolei powoduje ponowny wzrost zapotrzebowania na usługi o wysokim stopniu styczności z otoczeniem. Sytuacja w gospodarkach rozwijających się pozostaje zróżnicowana: na tym wzroście korzystają kraje nastawione na eksport, natomiast kraje nastawione na usługi nadal odczuwają spowolnienie.

Pomimo pozytywnych perspektyw, pojawiają się sygnały, że globalne ożywienie gospodarcze wytraca swoje tempo. Łańcuchy dostaw nie dostosowały się do szybkiej poprawy globalnej wymiany handlowej, co spowodowało zakłócenia w dostawach i zwiększyło presję cenową.

Zakłócenia te zaczynają wpływać na produkcję i sprzedaż producentów na całym świecie. Do listy ryzyk i niepewności dochodzą negatywne czynniki w postaci problemów z dostawami, niedoborów siły roboczej oraz inflacja, a także utrzymujące się zagrożenie wirusem COVID-19.

 

W świetle trwającego ożywienia gospodarczego Coface podwyższył swoje oceny ryzyka dla 26 krajów, w tym Polski (A3), Niemiec (A2), Francji (A2), Włoch (A4), Hiszpanii (A2), Szwajcarii (A1) i Belgii (A2). Wysoki eksport towarów przemysłowych na rynki rozwinięte skłania do podniesienia przez Coface oceny gospodarkom nastawionym na eksport w Europie Środkowo-Wschodniej (A3 dla Polski, Węgier i Czech), w Azji (Korea Południowa – A2, Singapur – A2, Hongkong – A3) i w Turcji (B).  Po ubiegłorocznym obniżeniu ocen ryzyka dla 78 krajów, aktualne podwyższenia ocen stanowią uzupełnienie do 16 już wprowadzonych w pierwszej połowie 2021 r. Towarzyszy im 30 aktualizacji ocen sektorów.

 

Postępy w szczepieniach nadal wspierają poprawę sytuacji gospodarczej

 

Globalne trendy gospodarcze, na które zwrócono uwagę w najnowszym barometrze Coface, w dużym stopniu potwierdziły się w trzecim kwartale. Postęp w zakresie szczepień w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej przyczynił się do uniknięcia nowych fal restrykcyjnych ograniczeń w przemieszczaniu się i napawa optymizmem, że uda się uniknąć powtórki zeszłorocznych izolacji. Jednak zagrożenie ze strony COVID-19 nie zniknęło: niższe wskaźniki wyszczepienia na rynkach wschodzących – szczególnie w krajach o niskich dochodach – nadal stwarzają ryzyko pojawienia się wariantów odpornych na obecnie dostępne szczepionki.

 

Od połowy 2020 r. nastąpiło szybkie ożywienie w światowym sektorze wytwórczym, spowodowane zwiększonymi wydatkami na dobra konsumpcyjne. Ze względu na silny popyt ze strony gospodarstw domowych, znaczne przepływy handlowe nadal stanowią kluczowe wsparcie dla wzrostu gospodarczego, zwłaszcza w regionie Azji i Pacyfiku. Popyt na elektronikę i surowce rzeczywiście wpływa korzystnie na kilka rynków w regionie, takich jak Korea Południowa i Tajwan. Wyższe ceny sprzyjają również gospodarkom kilku kluczowych eksporterów surowców (Rosja, Ukraina, RPA, Chile, Algieria itd.). W Europie Środkowo-Wschodniej konkurencyjność eksportu w regionie oraz silna integracja z europejskimi łańcuchami dostaw również przyczyniają się do wzrostu eksportu.

 

Z punktu widzenia tendencji sektorowych, złagodzenie i zniesienie ograniczeń w krajach, w których wskaźniki wyszczepienia są najwyższe, przyczynia się do zwiększenia wydatków gospodarstw domowych na rzecz usług o wysokim stopniu styczności z otoczeniem, takich jak handel detaliczny, hotelarstwo i rekreacja. Poprawa sytuacji w sektorze turystycznym pozostaje większym wyzwaniem.

 

Problemy z łańcuchem dostaw i inflacja zmniejszają tempo poprawy sytuacji gospodarczej

 

Niemniej jednak narastają problemy zwłaszcza po stronie podaży w gospodarce. Wysoki poziom oszczędności w krajach o wysokim dochodzie spowodował szybką poprawę sytuacji w odniesieniu do wydatków konsumpcyjnych. Jednocześnie zakłócenia pandemiczne spowodowały przerwy w łańcuchu dostaw, które spowolniają aktywność gospodarczą. Konkurencja w zakresie surowców i środków produkcji jest silna, co utrudnia produkcję przemysłową na poziomie globalnym, a w niektórych przypadkach ma wpływ na sprzedaż. Dotyczy to w szczególności niedoboru półprzewodników, który wpływa na wiele gałęzi przemysłu, od motoryzacji po technologie informacyjne i komunikacyjne, zarówno w gospodarkach rozwiniętych, jak i wschodzących.

 

Od lata 2020 r. ceny towarów, koszty produkcji i koszty transportu wzrosły gwałtownie. Wiele surowców pobiło rekordowe poziomy cen. Dotyczy to w szczególności energii - zwłaszcza w obliczu gwałtownego wzrostu cen gazu w Europie i Azji - oraz cen metali, drewna i żywności. Powszechny wzrost cen surowców i nakładów przełożył się również na wzrost cen konsumpcyjnych. Zharmonizowana stopa inflacji w strefie euro wyniosła 3,4% we wrześniu, co oznacza najwyższy poziom od 13 lat. Odbija się to na wzroście inflacji obserwowanym w większości regionów świata, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie stopa inflacji w ciągu ostatnich 4 miesięcy (do września włącznie) utrzymywała się na najwyższym od 13 lat poziomie 5,4%. Wkrótce należy spodziewać się maksymalnego poziomu inflacji w gospodarkach rozwiniętych, przy czym ryzyko jest podwyższone.

 

Problem inflacji mogą skomplikować doniesienia o niedoborze siły roboczej, ponieważ firmy oferują wyższe wynagrodzenia, aby zapełnić wolne miejsca pracy. Wzrost kosztów pracy może oznaczać bardziej trwałą presję inflacyjną. W obliczu tego ryzyka niektóre banki centralne - w tym amerykańska Rezerwa Federalna i brytyjski Bank Anglii - zasygnalizowały już, że zbliża się koniec ultra-akomodacyjnej polityki pieniężnej. Wprawdzie EBC w Europie z niepokojem obserwuje dynamikę inflacji, ale zaostrzenie polityki pieniężnej pozostaje bardziej odległą perspektywą. W gospodarkach wschodzących kilka banków centralnych musiało w ostatnich miesiącach podnieść swoje stopy referencyjne z powodu obaw o wzrost inflacji.

 

Strona fiskalna równania pozostanie korzystna w gospodarkach rozwiniętych. Podczas gdy wiele rządów krajów Europy Zachodniej do końca roku będzie nadal wspierać swoje gospodarki, unijny fundusz odbudowy (o wartości 750 mld EUR) będzie stopniowo wypłacany. W USA dalsze działania w zakresie polityki fiskalnej są wciąż niepewne, gdyż kluczowe części programu gospodarczego prezydenta Joe Bidena są nadal przedmiotem obrad Kongresu.

 

Niepokój w gospodarce Chin

 

Również gospodarka Chin wykazała oznaki spowolnienia na początku drugiej połowy 2021 roku, co wpływa na gospodarkę światową. W trzecim kwartale PKB wzrósł o 4,9% w stosunku do roku poprzedniego, co oznacza najwolniejsze tempo wzrostu od trzeciego kwartału 2020 roku. W ujęciu kwartalnym odnotowano jedynie wzrost aktywności na poziomie +0,2%. Przewidujemy, że gospodarka Chin wzrośnie w tym roku o 7,5%, spodziewając się, że wzrost PKB w ostatnim kwartale pozostanie na niskim poziomie.

 

Za spowolnieniem chińskiej aktywności gospodarczej stoi kilka czynników: zaostrzenie polityki w zakresie wzrostu kredytów, spadek konsumpcji krajowej oraz ograniczenia zużycia energii przez sektory przemysłowe. Inny czynnik ma związek z chińskimi celami "podwójnej emisji dwutlenku węgla", co prowadzi do narzucenia polityki ograniczającej produkcję stali, ponieważ sektor ten odpowiada za około 15% emisji dwutlenku węgla w kraju. W efekcie wielkość miesięcznej produkcji stali spadła z prawie 100 mln ton w maju do 83,2 mln w sierpniu, a w 2021 roku spodziewane są dalsze spadki produkcji stali.

 

Biorąc pod uwagę rolę Chin w handlu międzynarodowym i w regionalnych łańcuchach dostaw, spowolnienie gospodarcze stanowiłoby istotne negatywne ryzyko dla działalności gospodarczej w Azji, ale także na innych rynkach wschodzących w Ameryce Łacińskiej, na Bliskim Wschodzie i w Afryce.

 

Pełna treść Barometru jest dostępna po kliknięciu w grafikę poniżej:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zmiany ocen krajów poniżej:

 

Barometr1
Barometr2
Bar3
Góra
  • Polish
  • English